Dit jaar zijn de covers niet-herhalende vlakvullingen. Op deze plaats tref je een uitleg aan bij de covers.

Omslag 63-2, november 2023: Einstein en de hoed

De tweede vlakvulling is van David Smith. Hij schreef hier vervolgens een artikel over samen met Craig S. Kaplan, Joseph Samuel Myers en Chaim Goodman-Strauss. David Smith is een hobbiist die al jaren op zoek was naar een enkel figuur waarmee hij een vlakvulling zou kunnen maken. En dan niet zo maar een willekeurige vlakvulling, maar een onregelmatige (zie de toelichting hierboven bij Omslag 63-1). Hij is trouwens niet de eerste die daarin is geslaagd. Al in 1988 bedacht Peter Schmitt een enkel figuur waarmee een onregelmatige vlakvulling gerealiseerd kon worden. Maar het figuur van Peter Schmitt bestond uit meerdere stukken. Daarna werd het doel om een figuur te vinden dat samenhangend zou zijn (dat wil zeggen dat het bestaat uit een aaneengesloten oppervlak). Precies dat realiseerde David Smith. De term Einstein moet je letterlijk nemen: "ein Stein", in het Duits. Dat was de verkorte beschrijving van de uitdaging. Het heeft helemaal niets te maken met Albert Einstein. De vorm doet erg veel denken aan een hoed.

Omslag 63-1, september 2023

De eerste vlakvulling is ontworpen door de wis- en natuurkundige Roger Penrose (zie https://nl.wikipedia.org/wiki/Roger_Penrose). Deze bestaat uit twee verschillende ruiten: enerzijds de witte en de donkerblauwe en anderzijds de rode en de lichtblauwe. Voordat hij zich bezig hield met onregelmatige vlakvullingen hadden onderzoekers al gekeken naar vlakvullingen die met een beperkt aantal (puzzel)stukjes gevuld kunnen worden, maar waarbij het bewezen kan worden dat dat nooit op een regelmatige manier kan.

<wordt vervolgd>