Na films over de wiskundigen John Nash (A Beautiful Mind, 2001) en Alan Turing (The Imitation Game, 2014) is er nu een film over het Indiase wiskundegenie Srinivasa Ramanujan: The Man Who Knew Infinity. Veel meer dan over de persoon Ramanujan draait het in deze film om de relatie tussen hem en de Britse wiskundige Godfrey Hardy.

Ramanujan (1887-1920) en Hardy (1877-1947) zijn wiskundigen uit twee totaal verschillende werelden. In 1913 ontving de gevestigde Cambridgeprofessor Hardy een brief van de arme Ramanujan, vol met onbegrijpelijke formules en het verzoek hem te helpen om zijn wiskunde gepubliceerd te krijgen. ‘Deze man is ofwel gek, ofwel een genie,’ moet Hardy gedacht hebben. Het laatste bleek het geval en Hardy haalde het wiskundewonder naar Engeland.

De film over de relatie en de samenwerking tussen deze twee personen werd door Armando Martino en David Singerman van de University of Southampton beschreven als ‘misschien wel de beste film over wiskunde ooit’. Een goede zet van regisseur Matthew Brown was inderdaad dat hij Ken Ono, een wiskundige die zich veel met het werk  van Ramanujan heeft beziggehouden, vroeg als wiskundig adviseur. Daardoor zijn niet alleen alle formules die in beeld komen correct weergegeven, maar komen ook de conflicten en de passies van de hoofdpersonen realistisch over, anders dan bij bijvoorbeeld A Beautiful Mind, waar de regisseur wel erg vrij met de biografie van John Nash omging.

Filmrecensenten zijn kritischer: een te conventionele speelfilm, is kort gezegd het oordeel van veel van hen. Oordeel zelf, The Man Who Knew Infinity draait vanaf juli in de Nederlandse bioscopen. (AvdB)